بنیانگذار شیمی امروز

طب او را به سوی شیمی کشاند و با علاقه ای که به آن داشت، بزودی در آن استاد شد. در سالهای 1650 تا 1659، بویل سخت مجذوب علم شیمی شد و با گردآوری مطالب توانست مجموعه ای در 12 جلد در خصوص فرضیه ماده به نام `فلسفه مکانیکی` ارائه دهد. این فلسفه فرضیه دیرین `ارسطویی` را در مورد ماده به نفع فرضیه دیگری بر پایه اصول جدید علم مکانیک `گالیله` و `دکارت` رد می کرد.
او همچنین مبتکر برتری روش آزمایش بر استدلال است. این فکر که به یک فرضیه علمی را می توان با آزمایش ثابت کرد، فکر بکری بود که به هیچ وجه برای متفکرین قرن هفدهم قابل قبول نبود. اما بویل به روشنی نشان داد که چگونه صحبت یک فرضیه در اثر آزمایش مشخص می شود.
رابریت بویل در الهیات و علوم نویسنده ای پر کار بود. نخستین کتاب وی تحت عنوان `عشق ملکوتی` در سال 1659 با تحسین مردم روبرو شد. آثار دیگر او درباره خداشناسی نیز همگی ارتباط مستقیم یا غیرمستقیم با این نکته داشت که دانش کفر نمی آورد. بدنبال این آثار و در سال 1664، بویل یکی از مهمترین آثار خود به نام `آزمایش ها و بررسی های مربوط به رنگها` را منتشر ساخت. وی از پدیده سفیدی وسیاهی آغاز کرد و آنها را نتیجه انعکاس و جذب کامل نور توسط اشیاء اعلام داشت. سپس با مطالعه در تغییرات رنگ حاصله از آمیختن مواد شیمایی، برای نخستین بار در شیمی دست به طبقه بندی مواد شیمیایی زد. به عقیده اومواد مرکب شیمیایی از ترکیب مواد شیمایی ساده تری ساخته می شوند. تشریح او از مواد شیمیایی شامل مواد ساده نظیر اسید، قلیا و... بود. این نظریه در قرن هجدهم در جهان پذیرفته شد و بدین ترتیب مسیر علم شیمی تغییر یافت.
از دیگر فعالیت های بویل می توان به انتشار دو کتاب به نامهای `شب تاب هوایی` و `شب تاب یخی` در سالهای 1680 و 1681 اشاره کرد. او در این کتابها تمام خواص عنصر فسفر و تشکیل اسید فسفریک را تشریح کرده است. وی همچنین در سال 1662، نخستین پمپ (تلمبه) بادی را ساخت و نظریه هایی در خصوص انبساط و تراکم هوا را ارائه کرد. این شیمیدان معروف، در سال 1691 دیده از جهان فروبست.